انواع سبکهای مدیریت
مدیریت شامل برنامه ریزی، اولویت بندی و سازماندهی برای دستیابی به اهداف در یک سازمان است. سبک های مدیریت بر اساس نوع فعالیت هر شرکت و سازمانی متفاوت است. یک مدیر خوب باید بتواند سبک مدیریتی خود را متناسب با محیط و کارمندانی که دارد، تنظیم کند.
عواملی که سبک مدیریت را شکل می دهند عبارتند از:
- عوامل داخلی
- عوامل خارجی
عوامل داخلی در مدیریت
عوامل داخلی شرکت که یک سبک مدیریت را تعیین می‌کنند، شامل سیاست‌ها، اولویت‌ها، فرهنگ سازمانی، سطوح مهارت کارکنان، انگیزه و ساختارهای مدیریتی می‌شود.
عوامل خارجی در مدیریت
عوامل خارجی که در سبک مدیریت موثر است خارج از کنترل سازمان است. که شامل مصرف کنندگان، تامین کنندگان، رقبا، اقتصاد و قانون است.
چهار نوع سبک مدیریتی وجود دارد که عبارتند از:
- مدیریت دستوری
- مدیریت متقاعد کننده
- مدیریت مشارکتی
- مدیریت تفویضی
مدیریت دستوری
در این روش مدیریت، مدیران به زیردستان خود دستور می‌دهند و دقیقا عملکردی مطابق با آنچه گفته‌اند، انتظار دارند و در صورتی که کارمندی مطابق با این دستورات عمل نکند، مجازات می‌شود. کارمندان حق پرسش ندارند و فقط نقش انجام دهنده را ایفا می‌کنند.
قدرت اصلی سبک های مدیریت استبدادی در اختیار مدیرعامل است؛ او به تنهایی تمام تصمیم‌ها را می‌گیرد و بقیه دستوراتش را اجرا می‌کنند. در چنین سازمان‌هایی کارمندان رفتاری شبیه به ربات دارند و هرروز وظایفشان را انجام می‌دهند و در پایان ماه حقوق می‌گیرند؛ سوالی نمی‌پرسند، ایده‌ای برای بهبود فرآیندها ارائه نمی‌دهند و آموزش نمی‌بینند. نتیجه استفاده همیشگی از مدیریت استبدادی نتیجه‌ای جز دلسردی کارکنان به دنبال ندارد.
مدیریت متقاعدکننده
در این روش مدیران تصمیم‌گیرنده و قدرت اصلی سازمان هستند؛ اما کارمندان را متقاعد می‌کنند که تصمیم گرفته شده به نفع همه آن‌ها و سازمان است. معمولا مدیرانی که تجربه بیشتری نسبت به سایر اعضای سازمان دارند، خط فکری و علت کارهایشان را برای کارمندان توضیح می‌دهند و از این سبک استفاده می‌کنند.
در این سبک، مدیران از مهارت متقاعدکنندگی خود برای متقاعدسازی کارکنان در زمینه تصمیمات یک‌جانبه‌شان استفاده می‌کنند. مدیرانی که از این سبک استفاده می‌کنند به جای صدور فرامین مستقیم، کارکنان خود را در جریان فرایند تصمیم‌گیری و خط‌مش‌های سازمانی می‌گذارند. اگرچه ظاهر این سبک دموکراتیک است، اما در اصل کارکنان حق دخل و تصرف چندانی در تصمیمات ابلاغ شده ندارند.
مدیریت مشارکتی
مدیریت مشارکتی نوعی ساختار رهبری است که افراد حاضر در سطوح مختلف یک شرکت را به مشارکت در مدیریت سازمان تشویق می‌کند. به‌طور معمول، شرکت‌هایی با این سبک مدیریتی، پست‌هایی با نقش‌های رسمی مدیریتی دارند؛ اما این مدیران گرفتن بازخورد و درخواست اطلاعات از کارکنان را در اولویت قرار می‌دهند.
تیم های مختلف در سازمان ها می توانند برای کسب ایده های خلاقانه و جدید، از نظرات کارکنان استفاده کنند. همچنین مشارکت کارکنان در سازمان، می تواند سبب افزایش روحیه آن ها و افزایش اعتماد به نفسشان شود بنابراین رضایت شغلی و روحیه کارکنان بهتر می شود و مدت زمان بیشتری تمایل به همکاری با سازمان شما دارند.
مدیریت تفویضی
تفویض اختیار، فرآیند انتقال مسئولیت یک کار به کارمند دیگر است. به عنوان مدیر، معمولاً می‌توانید مسئولیت را به هر یک از اعضای تیم مستقیم خود منتقل کنید. سپس آن کارمند ممکن است تصمیم بگیرد که در صورت لزوم برخی از این مسئولیت‌ها را در بین اعضای تیم خود تفویض کند. به عبارت دیگر، تفویض اختیار شامل تقسیم اختیارات به زیردستان و بررسی كارآیی آن‌ها از طریق پاسخگویی نسبت به اقدامات‌شان است. در یک سازمان، مدیر چندین مسئولیت و کار دارد.
بنابراین، برای کاهش حجم کار او، مسئولیت و اختیارات خاصی به سطح پایین‌تر، یعنی به زیردستان سپرده می‌شود تا کار را از طرف مدیر انجام دهند.