7 ویژگی که یک رهبر خوب را می سازد!

صحبت های زیادی در مورد ویژگی های رهبری شده است. و در این میان سوالات زیادی نیز مطرح می شود. از جمله؛ برای رهبر بودن چه چیزی لازم است؟ آیا ویژگی‌های رهبری ذاتی هستند یا می‌توانیم با تمرین مهارت‌های خاص آن را توسعه دهیم؟

رهبران برای موفقیت باید ویژگی های اصلی رهبری را داشته باشند. این ویژگی‌ها اغلب با مهارت‌ها و توانایی‌هایی که رهبران از طریق آموزش، مربیگری و راهنمایی فرا می گیرند، ایجاد می شود.

رهبری که سبک دموکراتیک دارد، کسی است که به دیگران احترام می گذارد و با وقار و احترام با آنها رفتار می کند، به نگرانی های آنها گوش می دهد، برای نظرات آنها ارزش قائل است و به آنها اجازه می دهد در تصمیم گیری ها صدایی برابر داشته باشند. از سوی دیگر، رهبران با سبک خودکامه تمایل به عدم همدلی و کنترل بیش از حد بر گروه های خود دارند. آنها همچنین تمایل دارند که به خود خدمت کنند، نیازها یا احساسات دیگران را نادیده می گیرند، نسبت به نیازها یا احساسات دیگران بی احساس هستند، خود را به قیمت خوشبختی دیگران ترجیح می دهند، و ریسک های غیرضروری را می پذیرند، زیرا به چگونگی تأثیر یک عمل اهمیت نمی دهند. هر کسی به شرطی که به آن چیزی برسد که می خواهد.
علاوه بر این، برای اینکه یک رهبر خوب باشد، باید نقش ویژگی‌های رهبری و مهارت‌هایی را که توانایی رهبر برای تأثیرگذاری بر دیگران را می‌سازد، درک کرد. برای مثال، رهبران باید با اعضای تیم خود ارتباط برقرار کنند و در عین حال به آنها اجازه خلاقیت بدهند.

رهبری چیست؟

رهبری، فرآیند تأثیرگذاری بر دیگران برای یک هدف مشترک است. این امر مستلزم آن است که فرد نسبت به افراد و موقعیت های اطراف خود، آگاهی بیشتری داشته باشد، بتواند دیگران را تحت تأثیر قرار دهد تا به طور هماهنگ برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش کنند و آنها را تشویق کند تا آنچه را که برای رسیدن به هدف لازم است دنبال کنند و انجام دهند.
به نوبه خود، این فرآیند باعث ایجاد تغییراتی در نحوه رفتار دیگران هم به صورت درون فردی و هم بین فردی (بین دو یا چند نفر) می شود، و برخی را به این سوال می کشاند که آیا اصلا رهبری وجود دارد یا خیر، به ویژه زمانی که ساختارهای موازی مانند جنبش های توده ای را جایگزینی برای رهبری در نظر بگیریم.
با این حال، اسم “رهبر” و صفت “رهبری” به ویژگی های خاص رفتار یا موقعیت آن شخص در یک فرهنگ اشاره دارد. به طور کلی، رهبری مجموعه ای از رفتارهای رهبر است که منجر به افزایش وفاداری توسط پیروان و افزایش بهره وری از طریق درک انگیزه در زیردستان می شود.
علاوه بر این، بیشتر رهبران حرفه ای، کاری را که انجام می دهند به عنوان «رهبری» تعریف می کنند. این از هنجارهای سازمانی یا تحمیلی خودشان سرچشمه می گیرد – که به عنوان دکترین شناخته می شود. با این حال، اینها با آگاهی بیشتر نسبت به روندهای خارج از سیاست ها و شیوه های سازمانی در زمینه های فرهنگی خاص تغییر می کنند.

باید توجه داشت که رهبری یک مقام نیست، یک ذهنیت است. یک رهبر خوب صبور است و نگرش مثبتی دارد. آنها برای گوش دادن به دیگران و درک نگرانی های آنها وقت می گذارند. یک رهبر خوب با الگو گرفتن و الگوبرداری مناسب برای اعضای تیم خود است. رهبران همیشه به بازخورد تیم خود گوش خواهند داد.

هفت ویژگی رهبری عبارتند از:

1. صداقت

صداقت یکی از مهمترین ویژگی های یک رهبر خوب در نظر مردم است. اگر سازمانی از نظر روحی عظمت داشته باشد به آن سبب است که افراد ارشدش از نظر روحی عظمت دارند و اگر به راه زوال رود به آن خاطر است که سر سازمان گندیده است. راستگویی و دوری از فریب برای ارتباطات خوب در سازمان ها، ضروری است. صداقت به معنای انجام کار درست و انجام کار خوب است.

2. فروتنی

بزرگترین اشتباهی که در یک رهبر شکل می گیرد این است که فکر می کند همه چیز را می داند و هیچ اشتباهی از او سر نزده است. اگر از کارکنان خود یا حتی خودتان انتظارات بالایی داشته باشید، این نگرش خودمحورانه در رهبری شروع به تخریب سریع اثربخشی آنها می کند. نگرانی یک رهبر برای مردمش از احترام و عشق است. کسی که قادر به فروتنی نباشد هرگز رهبر بزرگی نخواهد بود.

3. انعطاف پذیری

رهبران انعطاف پذیر کسانی هستند که می توانند پس از شکست ها به عقب برگردند. آنها می توانند به جای نگرانی بیش از حد در مورد آنچه در گذشته اتفاق افتاده است، روی آنچه باید انجام شود تمرکز کنند. رهبران انعطاف پذیر مسئولیت اعمال خود را می پذیرند، در صورت لزوم عذرخواهی می کنند و غیره.
اغلب انعطاف پذیری نشانه اعتماد به نفس عمیق و استحکام شخصی است. رهبرانی که آن را به نمایش می گذارند صرفاً دارای ویژگی های دیگری هستند که باید به آن ها بازگردند، در هر شرایطی.

4. خودآگاهی

رهبران باید خودآگاه باشند. آنها باید بدانند که چه چیزی آنها را برمی انگیزد، دیگران چگونه آنها را درک می کنند و چگونه می توانند مهارت های خود را بهبود بخشند. همه اینها به این دلیل است که آنها فقط نمی خواهند رهبران بزرگی باشند. آنها می خواهند بهترین رهبر برای تیم خود باشند.
خودآگاهی به ما کمک می کند تا از نقاط قوت و همچنین نقاط ضعف خود بیشتر آگاه شویم. این دانش باعث ایجاد اعتماد به نفس تزلزل ناپذیر می‌شود.

5. همدلی

رهبر همدل بودن یکی از ویژگی های کلیدی رهبری است. همدلی کیفیتی است که مستلزم درک عمیق عواطف و احساسات دیگران است و رهبران را قادر می سازد تا نیازها و آرزوهای افراد را بهتر درک کنند. رهبران همدل می توانند دیدگاه ها، ارزش ها، اهداف و معنای کار با دیگران را کشف کنند. همدلی همچنین آنها را قادر می سازد تا با حفظ انسجام گروه، تنوع را مدیریت کنند. همدلی صرفاً تحمل نیست. مسلماً یکی از اجزای اصلی هر سازمان موفق است.

6. خوددار بودن

رهبران باید انتخاب کنند که چه کنند و چه نکنند و عواقب انتخاب‌هایشان را بر عهده بگیرند. آن‌ها قوانین رفتاری و سبک زندگی خود را دارند. خوددار بودن نشان می‌دهد که رهبر ابتکار، پشتکار کافی، بینش و تمرکز دارد. خوددار بودن انسان را باانگیزه و متمرکز بر هدف نگه می‌دارد و به او قدرت حرکت می‌دهد.

7. مثبت‌نگری

مثبت‌نگری همان تمایل داشتن به امیدوارانه‌ترین و شادترین بینش است و اینکه منتظر باشیم تا به بهترین نتیجه برسیم. افراد مثبت‌نگر در هر شرایطی به فرصت‌ها، امکانات و نقاط امید نگاه می‌کنند. آن‌ها باور دارند که با تلاش، تمرکز، استقامت و کمی شانس می‌توان به نتیجه مثبت رسید. مردم به سمت رهبرانی می‌روند که مثبت و شاد بوده و نگرش آن‌ها بوی «ما می‌توانیم» می‌دهد.

آیا ویژگی های رهبری به طور طبیعی به وجود می آیند یا نیاز به توسعه دارند؟

برخی رهبرانی به دنیا می آیند که ویژگی های ذاتی حرکت توده ها را دارند. اما آیا این بدان معناست که کسی نمی تواند ویژگی های رهبری را توسعه دهد؟ نه! ویژگی های رهبری را می توان از طریق کار ساختاریافته به دست آورد. هیچ راه میانبری برای تبدیل شدن به یک رهبر بزرگ وجود ندارد. شما نمی توانید یک روز بیدار شوید و بیل گیتس یا استیو جابز بعدی باشید. اما راهکارهایی وجود دارد که می توانید برای بهبود مهارت های رهبری خود و تبدیل شدن به یک رهبر خوب، انجام داد.